آیا فرزندتان بیش فعال است/ علائم کودک بیش فعال
تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۸۱۱۹۴
بیش فعالی کودکان یکی از دغدغههای این روزهای خانوادهها و به ویژه مادران در منزل است. چرا که شیطنتهای زیاد میکنند، بیقراریها و غرغرکردنهایشان بیشتر شده و مدام بهانههای جور و واجور میگیرند. یا برخی مادران گله میکنند که بچههایشان در منزل مدام پا به توپ هستند و در حال بازی یا اینکه مدام تلویزیون و برنامههای مختلف تماشا میکنند و ادای شخصیتهای انیمیشنها و کارتنها را در میآورند و دیگر اعضای خانواده را اذیت میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بیشتر این تصور به دلیل درگیر بودن و ارتباط داشتن خانوادهها با یکدیگر در این ایام کرونایی در منزل پیش میآید و توهمی بیش نیست مخصوصا اینکه باید در نظر داشته باشیم بچهها یی که بازی می کنند، در مقابل بیماریها قویتر از کودکانی هستند که بی تحرکتند. این قانون عمومی است که عدم تحرک، موجب ضعف عمومی سیستم دفاعی بدن میشود، مگر اینکه علائم بیش فعالیت ـ نقص توجه را در بین فرزندانمان مشاهده کنیم وگرنه هر شیطنت و انرژی زیاد فرزندانمان را نباید به پای بیش فعالی بنویسیم و سعی در دریافت نسخههای مختلف از دوست و آشنا و یا پزشک کنیم.
پیامبر اکرم حضرت محمد(ص) به پدر و مادرها فرمودهاند: «عرامة الصبی فی صغره زیادة فی عقله فی کبره»؛ (کنزالعمال فی سنن الاعمال و الافعال، ج 11، ص 42، حدیث 30747). بازیگوشی و پرتحرکی و شیطنت بچه در دوران کودکی، نشانگر فزونی عقل و مایه زیادی خِرَد او در بزرگسالی است. در این حدیث بازیگوشی کودک ستایش شده است.
امام کاظم(ع) نیز در ستایش بازیگوشی کودک فرمودهاند: «تستحب عرامة الغلام فی صغره لیکون حلیما فی کبره»؛ (الکافی، ج 6، ص 51، من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 493، حدیث 4748، بحارالانوار، ج 7، ص 361) بازیگوشی و شیطنت پسر در دوران کودکی پسندیده است و شایسته است فرزند در کودکی بازیگوشی کند، برای اینکه در بزرگسالی بردبار شود.
حال با هم برخی از علائم و نشانههای بیش فعالی بچهها را بررسی میکنیم:
نخستین نکته این است که بدانیم اختلال بیش فعالی در پنج درصد کودکان دبستانی و در پسرها سه تا پنج برابر شایع تر از دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده دیده میشود. معمولا اختلال از سه سالگی به بعد تشخیص داده میشود، کودکان مبتلا در دوره شیرخوارگی اغلب پرتحرک بوده و دستها و پاهای خود را زیاد حرکت می دهند،کم خواب و کم غذا هستند،زیاد گریه میکنند و عکس العمل نشان میدهند.
عوامل زیادی در زمینه ابتلای کودکان به بیش فعالی وجود دارد که از جمله آنها میتوان به عوامل ارثی و ژنتیکی اشاره کرد. از دیگر عوامل نیز آلودگی هوا، مشکلات قبل از بارداری وحین بارداری، استنشاق هوای آلوده و اختلالات پس از تولد نیز هستند.
3 نشانه مهم اختلال بیش فعالی ـ نقص توجه :ناتوانی در حفظ توجه، بیش فعالی و تکانشی بودن است.
کودکان دارای بیش فعالی در تمرکز کردن مشکل دارند و بنابراین حواسشان به آسانی پرت میشود. این کودکان به دلیل بی توجهیشان ممکن است نتوانند افکار و فعالیتهای خود را سازماندهی کنند یا تکالیف را به موقع انجام دهند.. علاوه بر این آنها در یادگیری مطالب جدید مشکل دارند و نمیتوانند به جزئیات توجه کنند.
نکته: بنابراین اگر در این ایام کرونایی و در منزل ماندن متوجه شدید که بچههایتان توجه زیادی به درس ندارند یا نمیتوانند تمرکز کنند یا شیطنت زیاد دارند، دلیل اصلی بر داشتن بیش فعالی نیست مگر اینکه در مدرسه تذکری از سوی معلم گرفته باشیم که بچهمان تمرکز ندارد یا اینکه غیر از این ایام دیده باشیم که بچهمان نسبت به درس و مشوقش بی تمرکز است.
بیش فعالی دومین نشانه اختلال است به این معنی که فرد نمیتواند بی حرکت بنشیند ممکن است در این ایام در منزل زیاد این شیطنتها را دیده باشیم که بچهها از در و دیوار بالا میروند بنابراین تنها این ایام کرونایی را ملاک قرار ندهیم چرا که بچهها در این ایام ممکن است انرژی زیادشان را نتوانند در منزل تخلیه کنند، بهتر است آنها را زمان خلوتی به حیاط خانه ببریم دوچرخه سواری یا پیاده روی کنند یا اینکه حتی در زمان های سلامت هوا و خلوتی پیاده روی بیرون از منزل با رعایت مسائل بهداشتی ببریم ، اینطور بچهها میتوانند انرژیشان را تخلیه کنند.
کودکان بیش فعال روی صندلی دائما وول میخورند، پاهایشان را مرتب تکان میدهند و بی قرار هستند. اغلب به طور همزمان میخواهند چند فعالیت را انجام دهند اما نمیتوانند هیچ یک را به پایان برسانیم . این دوران فرصت خوبی است که ببینیم بچههایمان به راحتی میتوانند یک کاری را تمام و به اتمام برسانند یا خیر؟
سومین نشانه عمده بیش فعالیت،تکانشی بودن است. تکانشی بودن یعنی فکر کردن پس از انجام عمل. کودک تکانشی ممکن است پس از ناکامی و عصبانیت فورا با دیگران کتک کاری کند. این کودکان در موقعیتهایی که باید نوبت را رعایت کنند مثل منتظر شدن در صف یا بازی با دیگران دعوا میکنند و پرخاشگری نشان میدهند.
حال با خواندن این نشانهها به راحتی میتوانیم بیش فعالی کودکانمان را تشخیص دهیم اما این را هم باید به یاد داشته باشیم که خیلی از این شیطنتها ، بی قراریها و عصبانیتها ممکن است به دلیل زیاد در خانه ماندن باشد درحالیکه مادر و پدر معتقد هستند که قبلا بچه هایشان اینطور نبودهاند و در نهایت اینکه برای تشخیص چنین چیزی اگر که بچهها بیش از حد خانواده را دچار تنش میکنند، بهتر است که به یک روان درمانگر برای تشخیص صحیح و درمان مراجعه کنند.
در نهایت این نکته را یادآور شویم که صرف شیطنت بچهها در منزل به معنای بیش فعالی نیست، صرف زیاد صحبت کردن یا بی قراری و همینطور پرخاشگری به معنای بیش فعالی نیست، گاهی ما حوصلهمان برای فعالیت بچهها به تنگ میآید، گاهی ما فرصت برای صحبت کردن یا بازی کردن با بچهها نداریم یا نمیخواهیم که داشته باشیم، یادمان باشد که انگ و برچسب به کودکانمان نچسبانیم و برای رفع آن از دوست و آشنا توصیههای عجیب و غریب نگیریم بلکه بهترین حالت این است که برای تشخیص صحیح به روانشناس کودک مراجعه کنیم تا حتی با وجود تشخیص به راحتی و از طریق صحیح بتوانیم با بچهها برخورد مناسب داشته باشیم.
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: بچه ها اختلال بیش فعالی کودکان خانواده کودکان بیش فعالی بیش فعال کودک بیش فعال علائم کودک بیش فعال داشته باشیم بیش فعالی بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۸۱۱۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اختلال ترس از فراموش شدن چیست؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، بیشتر مردم امیدوارند که عزیزانشان از آنها به نیکی یاد کنند و طبیعی است که گهگاه نگران فراموش شدنشان باشند. اما برای برخی، ترس از فراموش شدن یا نادیده گرفته شدن را می توان به عنوان یک فوبیا در نظر گرفت.
بیشتر بخوانید: تله فوبیا یا اضطراب تلفن چیست؟آتازاگورافوبیا ترس غیرعادی از به یاد ماندن است. همچنین می تواند شامل ترس از فراموش کردن کسی یا چیزی باشد. اگر ترس شما شامل فراموش شدن توسط یک فرد یا گروه اجتماعی خاص باشد، ممکن است بخشی از یک نوع فوبیای اجتماعی در نظر گرفته شود.
این مقاله به ویژگیهای ترس از فراموشی و همچنین علل، علائم و گزینههای درمانی این فوبیا میپردازد.
تعریف ترس از فراموش شدنآتازاگورافوبیا ترس شدید یا غیرمنطقی از فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی است؛ همچنین ممکن است شامل ترس از نادیده گرفته شدن یا جایگزین شدن باشد.
در برخی موارد، این وضعیت را می توان بخشی از فوبیای اجتماعی در نظر گرفت. تخمین زده می شود که ۱۵ میلیون آمریکایی با یک فوبیای اجتماعی زندگی می کنند. فوبیای اجتماعی زمانی است که ترس غیرمنطقی از قضاوت یا طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی خاص دارید.
افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا ممکن است اضطراب، استرس، یا وحشت ناتوان کننده ای را تجربه کنند که فقط به این فکر می کنند که فراموش می شوند. شما همچنین ممکن است علائم فیزیکی اضطراب مانند حالت تهوع، ضربان قلب سریع یا حتی یک حمله پانیک تمام عیار را هنگام مواجهه با ترس خود تجربه کنید.
ترس از فراموش شدن نیز ممکن است با نگرانی های خاص در مورد از دست دادن حافظه، مانند ترس از ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل مرتبط باشد. این ترس ممکن است در حین مراقبت از فردی با این وضعیت ایجاد شود.
علائم آتازاگورافوبیا چیست؟
مانند بسیاری از فوبیاها، ترس از فراموشی می تواند با علائم روحی و جسمی همراه باشد. افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا اگر واقعاً در یک موقعیت اجتماعی فراموش شوند یا نادیده گرفته شوند، یا زمانی که با فکر فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی مواجه شوند، ممکن است علائمی خاص را تجربه کنند.
علائم آتازاگورافوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:ترس و اضطراب بیمارگونه زمانی که نادیده گرفته می شوند یا فراموش می شوند یا درک می کنند که ممکن است فراموش شوند.
دلهره و اضطراب شدید فقط به فکر فراموش شدن
اضطراب شدیدی که با خطر واقعی فراموش شدن تناسب ندارد
تجربه احساس فاجعه یا عذاب قریب الوقوع در مواجهه با موقعیتی که نگرانی از دست دادن حافظه یا فراموش نشدن را برمی انگیزد.
حالت تهوع یا ناراحتی شکمی
مشکل در خوابیدن
اجتناب از موقعیتهای اجتماعی که در آنها احتمال فراموشی یا نادیده گرفته شدن وجود دارد
درد ناشی از تنش در نواحی خاصی از بدن
وحشت زدگی
علل آتازاگورافوبیا چیست؟فوبیا باعث واکنش استرس فرد می شود که به عنوان پاسخ جنگ یا گریز نیز شناخته می شود. دلایل متعددی وجود دارد که این پاسخ استرس ممکن است با ترس از فراموش شدن ایجاد شود، از جمله:
ژنتیک: ژنهای خاصی که توسط والدین بیولوژیکی منتقل میشوند نقش مهمی در فوبیا و سایر اختلالات اضطرابی دارند.
تجربه یادگیری مشاهده شده: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر از همین موضوع می ترسد، ممکن است فرد یاد گرفته باشد که از فراموش شدن بترسد.
تجربه یادگیری مستقیم: سابقه تروما یا تجربه آسیب زا مانند فراموش شدن، پشت سر گذاشتن یا رها شدن یا از دست دادن والدین یا مراقب می تواند به ترس از فراموش شدن کمک کند.
تجربه یادگیری اطلاعاتی: قرار گرفتن در معرض افرادی که حافظه خود را از دست می دهند، مانند مراقبت از فرد مبتلا به زوال عقل یا آلزایمر، ممکن است منجر به ایجاد ترس از فراموشی شود.
آتازاگورافوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟برای تشخیص آتازاگورافوبیا، یک متخصص سلامت روان به ویرایش پنجم « راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی » (DSM-۵)، کتابچه راهنمای رسمی انجمن روانپزشکی آمریکا مراجعه میکند.
DSM-۵ آتازاگورافوبیا را به عنوان یک وضعیت سلامت روان نمی شناسد، اما این وضعیت ممکن است به عنوان یک فوبیا خاص واجد شرایط باشد.
این راهنما از معیارهای تشخیصی زیر برای تشخیص فوبیای خاص استفاده می کند:
ترس پایدار است و بیش از شش ماه ادامه دارد.
از ترس به طور فعال اجتناب می شود و تقریباً همیشه باعث اضطراب فوری می شود.
ترس با خطر واقعی موقعیت تناسبی ندارد.
ترس باعث اختلال قابل توجهی در زمینه های اساسی عملکرد، از جمله عملکرد اجتماعی و شغلی می شود.
آتازاگورافوبیا چگونه درمان می شود؟گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند به بیمارانی که فوبیا دارند کمک کند. یک متخصص مراقبت های روان یک برنامه درمانی بر اساس علائمی که ارائه می دهید ایجاد می کند.
برخی از گزینه های درمانی مورد استفاده برای رفع ترس از فراموشی ممکن است عبارتند از:درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع گفتگو درمانی است که شامل تغییر افکار و رفتارهای فرد می شود. این به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند که الگوهای تفکر ناسازگار (مشکل ساز) و رفتارهای مرتبط با فوبیای خاص خود را بهتر شناسایی و تغییر دهند. CBT یک درمان خط اول برای اختلالات اضطرابی در نظر گرفته می شود.
مواجهه درمانی: این درمان برای سال ها درمان اولیه برای فوبیا بوده است. به طور کلی شامل قرار دادن تدریجی یک فرد در معرض فوبیا به روشی ایمن برای کاهش اجتناب و کاهش ترس در طول زمان است.
میانجیگری ذهن آگاهی: این یک نوع تمرین مراقبه است که بر حضور کامل در لحظه فعلی تمرکز دارد. می تواند به شما در مدیریت سطوح اضطراب و ترس کمک کند.
دارو: گاهی اوقات از داروها برای کاهش علائم اضطراب که بخشی از فوبیا هستند، یا اگر همزمان علائم افسردگی یا یک اختلال اضطرابی اضافی وجود داشته باشد، استفاده می شود. داروها ممکن است شامل داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی باشند.
خلاصه
ترس از فراموش شدن را آتازاگورافوبیا می نامند؛ وقتی فردی به این وضعیت مبتلا می شود، ترس شدیدی از فراموش شدن یا به یاد نیاوردن کسی یا چیزی وجود دارد. گزینه های درمانی مانند تکنیک های ذهن آگاهی، درمان شناختی رفتاری و دارو وجود دارد. کار با یک متخصص مراقبت های روان دارای مجوز می تواند به شما در مدیریت این وضعیت کمک کند.
منبع: سلامت نیوز
انتهای پیام/
کد خبر: 1228756 برچسبها روان شناسی